เราทำงานที่ใหม่แล้วก็เริ่มรู้สึกประทับผู้ใต้บังคับบัญชาค่ะ เค้าเป็นคนหน้าตาน่ากลัวแต่พอคลุกคลีกันมาหลายเดือนก็พบว่าเค้าเป็นคนน่ารัก ขยันทำงาน พูดจาสุภาพ เราก็เลยกล้าออกไปแฮงค์เอาท์กันกับเค้าค่ะแต่ละครั้งคือเราประทับใจคือเค้าดูแลเราดี สุภาพกับเรามากๆ
จนวันนี้ครั้งที่สองที่ออกไปกินข้าวด้วยกัน เราอยากกินยาดองดู ก้เลยลองไปกินดู เรามึนๆเมาๆนิดๆ เค้าก็เช็ดหน้าผากให้เรา ระหว่างนั้นเราก็มองหน้าเค้า สายตามันน่ารักมากกก ซึ่งเราตกใจแกมเขินค่ะเลยทำเป็นก้มเพราะง่วง ก็เลยเช็คบิลแล้วไปเดินเล่นต่อ
ตอนเดินๆเค้าก็จับๆให้เราเดินดีๆ ซึ่งจับข้อมือเราไว้ค่ะ เราก็เลยกำมือไว้ไม่อยากให้เค้าจับมือ
จนเดินไปจะถึงสุดทางเดินเจอกลุ่มวัยรุ่นเดินมามองๆ เค้าก้มองเราแบบจะปกป้องอ่ะ เราก็เห้ยรีบเดินเหอะ จับหน้าเค้ามองหน้าเราบอกว่าไม่ต้องไปจ้องกลับพวกนั้น วันนี้เรามาด้วยนะ อย่าบวกกันตรงนี้ เค้าก็เลยเดินจับมือเราออกมาจากตรงนั้นค่ะ เราหนาวเค้าก้เอาเสื้อเค้าให้เรา
จนเค้ามาส่งที่หอ แต่เราก็อยากอยู่ด้วยต่อเลยหาเรื่องกินข้าวต้มต่อ เค้าก้ป้อนให้เรากินอ่ะะค่ะ เรามีความสุขนะ แต่ก็แอบคิดว่า เรากะเค้ามันคนละสังคมกันเลยนะ (เค้าเรียนไม่จบมอปลาย ที่บ้านค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเงินจนทำให้ไม่ได้เรียน แต่ตอนนี้ดีขึ้น ,เคยทำงานสีเทาๆ ,สักที่ตัวซึ่งตรงนี้ที่บ้านเราอาจรับไม่ได้) เราอาจจะไม่กล้าบอกใครก็ได้ว่าเราคบกับเค้า นี่แฟนเรานะอย่างภาคภูมิใจ
เราควรตัดใจแล้วคุยกับเค้าตรงๆดีไหมคะ ว่าเราควรเลิกกันเพราะเราน่าจะไปกันไม่ได้ หรือเราควรให้เวลาเค้าพัฒนาตัวเองแล้วว่ากันอีกที(เค้าขยันมากนะ พยายามหางานทำเสริมตลอด) ตอนนี้คิดไม่ตกว่าจะเอาไงต่อดี จะตามใจตัวเองก็ดูจะไม่มีหัวคิด แต่ตอนอยู่กับเค้าเองก็มีความสุขนะ รู้สึกได้รับการปกป้อง ได้ผ่อนคลาย
ปล.เราค่อนข้างกลัวเพราะว่าพี่ที่รู้จักกันกับเราเค้าก็คบผู้ใต้บังคับบัญชาแล้วตอนนี้ก็ค่อนข้างไปกันได้ไม่ดี พี่เค้าตอ้งเป็นฝ่ายซัพพอร์ตครอบครัวฝ่ายเดียว ส่วนผู้ชายลอยตัวไปเรื่อยๆ
เราควรให้โอกาสผู้ชายที่มีฐานะไม่ค่อยดี เคยมีอดีตสีเทา แต่ตอนนี้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีกับเราไหมคะ
จนวันนี้ครั้งที่สองที่ออกไปกินข้าวด้วยกัน เราอยากกินยาดองดู ก้เลยลองไปกินดู เรามึนๆเมาๆนิดๆ เค้าก็เช็ดหน้าผากให้เรา ระหว่างนั้นเราก็มองหน้าเค้า สายตามันน่ารักมากกก ซึ่งเราตกใจแกมเขินค่ะเลยทำเป็นก้มเพราะง่วง ก็เลยเช็คบิลแล้วไปเดินเล่นต่อ
ตอนเดินๆเค้าก็จับๆให้เราเดินดีๆ ซึ่งจับข้อมือเราไว้ค่ะ เราก็เลยกำมือไว้ไม่อยากให้เค้าจับมือ
จนเดินไปจะถึงสุดทางเดินเจอกลุ่มวัยรุ่นเดินมามองๆ เค้าก้มองเราแบบจะปกป้องอ่ะ เราก็เห้ยรีบเดินเหอะ จับหน้าเค้ามองหน้าเราบอกว่าไม่ต้องไปจ้องกลับพวกนั้น วันนี้เรามาด้วยนะ อย่าบวกกันตรงนี้ เค้าก็เลยเดินจับมือเราออกมาจากตรงนั้นค่ะ เราหนาวเค้าก้เอาเสื้อเค้าให้เรา
จนเค้ามาส่งที่หอ แต่เราก็อยากอยู่ด้วยต่อเลยหาเรื่องกินข้าวต้มต่อ เค้าก้ป้อนให้เรากินอ่ะะค่ะ เรามีความสุขนะ แต่ก็แอบคิดว่า เรากะเค้ามันคนละสังคมกันเลยนะ (เค้าเรียนไม่จบมอปลาย ที่บ้านค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเงินจนทำให้ไม่ได้เรียน แต่ตอนนี้ดีขึ้น ,เคยทำงานสีเทาๆ ,สักที่ตัวซึ่งตรงนี้ที่บ้านเราอาจรับไม่ได้) เราอาจจะไม่กล้าบอกใครก็ได้ว่าเราคบกับเค้า นี่แฟนเรานะอย่างภาคภูมิใจ
เราควรตัดใจแล้วคุยกับเค้าตรงๆดีไหมคะ ว่าเราควรเลิกกันเพราะเราน่าจะไปกันไม่ได้ หรือเราควรให้เวลาเค้าพัฒนาตัวเองแล้วว่ากันอีกที(เค้าขยันมากนะ พยายามหางานทำเสริมตลอด) ตอนนี้คิดไม่ตกว่าจะเอาไงต่อดี จะตามใจตัวเองก็ดูจะไม่มีหัวคิด แต่ตอนอยู่กับเค้าเองก็มีความสุขนะ รู้สึกได้รับการปกป้อง ได้ผ่อนคลาย
ปล.เราค่อนข้างกลัวเพราะว่าพี่ที่รู้จักกันกับเราเค้าก็คบผู้ใต้บังคับบัญชาแล้วตอนนี้ก็ค่อนข้างไปกันได้ไม่ดี พี่เค้าตอ้งเป็นฝ่ายซัพพอร์ตครอบครัวฝ่ายเดียว ส่วนผู้ชายลอยตัวไปเรื่อยๆ